Zuipen in Moskou

Goeiendag eem, doar ben ik weer. Nu mooi de tijd om weer een verslagje op te tikken.
Vorige keer was ik gebleven bij het stappen met Rien en Redmar. Deze woensdag was het begin van een roege week. Rien had al beetje geïnformeerd wat een beetje mooie barretjes zijn, dus die avond een kleine kroegentocht gehouden. Sommige barretjes mochten we niet in om een of andere reden. Nou, dan komt rien naar voren met z’n kaartje van de ambassade, en alles is in een keer goed. Uiteindelijk waren we het er wel over eens, “Coyote ugly” was toch wel het mooiste barretje, waar het bier nog redelijk te betalen was. Dansende barvrouwen op de bar, mooi om te zien. Ook zal rien voor die dag erna nog even regelen dat redmar en ik uitgenodigd zouden zijn op een of andere horticulture beurs. Hij zou dat via de ambassade regelen. Redmar en ik hadden eigenlijk geen idee waar we naar toe gingen, we zien wel.
Volgende dag eerst nog maar ff met de half brakke harses naar kantoor, en ’s middags naar die beurs. Komen we daar aan, blijkt het een soort van business meeting te zijn, georganiseerd door de ambassade. Dus daar stond ik as lompe roege koeboer tussen de hoge Nederlandse piefen die in Rusland zaken doen. Ach, heeft ook wel weer wat. Iedereen heeft wel een apart verhaal, mooi om dat allemaal te horen. Alles was trouwens prima voor elkaar, tafels vol eten en drinken, t mag wat kosten. Daar ook maar weer paar pilsjes gedaan, als je toch bezig ben…
Maar niet lang doorgedaan, uurtje of 11 alweer thuis.
De volgende dag was het natuurlijk weer vrijdag, en dat betekent: het begin van het weekend, dus maar weer de stad in!
Dit keer kwamen er 4 vrienden van Rien langs (studeren ook in Dronten). Dit zijn ook stage lopers in Rusland, maar zitten op een boerderij even buiten Moskou. Weer machtige avond gehad, gingen ook nog ff naar een clubje waar ze middenin een heel netjes zwembad hadden staan. Nou, is dat nog niet zo heel erg bijzonder, maar er lagen ook mooie meiden in te dansen met bar strakke badpakjes. Heb er nog wel paar foto’s van.
De volgende dag gingen 2 jongens weer naar huis, en kwamen er weer 2 andere Groningse boeren langs. Zij deden even een tripje Kiev-Moskou-Riga. ’s Middags op terrasje gezeten in het park, ik was wat later, dus rien vertelde mij de weg. Bij de space-shuttle linksaf. Dat was niet zo heel moelijk te vinden. In hetzelfde park was er een soort van festival, waarschijnlijk iets van pink ribben. ’s Avonds weer met het 7 man sterk naar de coyote toe. Deze avond stonden niet alleen de barvrouwen op de bar, maar ook een heel aantal meiden. Hier is ook weer een mooi filmpje van gemaakt.
Die avond bij de 2 jongens in het hostel geslapen, zij zaten in het centrum, scheelt weer stuk taxiën en volgende dag weer makkelijk door.
Die zondag een rondleiding gehad van rien door het centrum, het rode plein en alle belangrijke dingen nog ff goed gezien. ’s Avonds eerst ff eten en dan weer de hort op. Na het eten was ik eigenlijk aardig kapot, en was sjaak afhaak voor die avond. Volgende dag wel weer redelijk fris op kantoor. Maandagavond kwam christian weer terug uit Nederland met nieuwe lagers. Totale bagage iets van 80 kg.
Dinsdagmiddag op kantoor, zegt ie: Marcel, wil je ook met de trein naar michurinsk om nieuwe lagers te brengen. Dus prima. ’s Avonds met totaal iets van 40 kg op de nek door Moskou. Er was al een ticket voor mij gekocht, maar pas een half uur voor vertrek weet je pas op welk perron je moet zijn. Dus beetje rondvragen en ticket laten zien, om te vragen waar ik heen moest.
Op een gegeven moment kom ik een jongen tegen die engels kan. Wat blijkt, een rus die al de hele wereld over is geweest. Hij is een professionele alpineskiër die nu gaat coachen voor de olympische winterspelen in Rusland. Aardige kerel.
Kedek kedeng in de nachttrein, samen met 2 andere meiden en een jongen in de slaapcabine. Beetje gepraat, maar eigenlijk kunnen ze geen Engels. Echt prima geslapen in de trein.
8 uur ’s ochtends stond ik daar klaar in michurinsk op het perron. Anatoly was wat later, dus moest nog ff 2 uur w88. Maakt niet uit, je ziet genoeg en het wachten wen je wel aan.
Nou, de lagers passen natuurlijk weer niet. Gaten in de schijven waren te klein, dus op de Russische manier de gaten wat groter gemaakt (snijbrander en lasapparaat), boren kon niet in zulk hard staal.
Schijven redelijk krom, maar het werkte wel, dus prima. Op naar het volgende project. We waren net 200 km weg, of ze belden al op, 1 schijf is al afgeknapt. Nja, verder konden wij ook niet veel doen dus gewoon doorgereden. Een week later zou rik komen met nieuwe schijven uit Nederland.
Het volgend project: schijfbesturing ombouwen van de zaaimachine naar de schoffelmachine. De schijfbesturing zit aan een demontabel deel, die gemakkelijk uitwisselbaar is. Het frame voor de zaaimachine was al een maand eerder gemaakt, nu moest het frame voor de schoffelmachine nog. Samen met anatoly een beetje uitgedacht hoe het zou moeten komen, en daar waren we het wel redelijk over eens. Beetje goede stukken ijzer zoeken, op maat baldarka’en (slijpen), en wachten op de swarka (lassen). T schoot met die swarka gin donder op, hele poos op gewacht. Ondertussen kon ik mooi ff als toerist ff rondkijken in de werkplaats. Stond ook john deere 8000 serie die helemaal uit elkaar lag, de krukas lag naast de trekker. Wel mooi om te zien, een helemaal leeg cilinderblok. Verder hadden ze de schijvenmaaier ook kapot, waren ze met 2 man mee bezig. Ik heb er ook ff naar gekeken, maar snap niet hoe ze het kapot kunnen krijgen.
Onder elke schijf zit een normale aftakasstomp, met een goed lomp lager, simpeler kun je het niet bedenken. Toch kapot.
’s Avonds hotelletje opgezocht, voor de eerste keer dat ze het hotel een keer echt netjes voor elkaar hadden. Ook nog op zoek geweest naar een café, waar anatoly wel vaker was geweest toen hij nog bij matrix werkte. Totaal iets van 4 km gelopen (volgende dag opgemeten met auto), en stuk of 7x gevraagd. Maar we zijn er gekomen! Was wel netjes café maar weinig volk en dood bier.
Volgende dag zijn we hier maar met de auto naar toe gegaan ipv lopen.
Ondertussen had ik het track en trace kastje volledig geïnstalleerd in de VW, maar er kwamen nog steeds geen goede waarden uit de brandstofmeter. Jammer.
Ik zou naar moskou toe en anatoly weer naar huis. In Moskou staat altijd file, dus heeft hij me maar bij het treinstation afgezet. Zo kon ik met de gewone trein naar Moskou en dan de metro pakken naar het appartement.
Nachttreinen zijn prima, gewone treinen zijn kut.
Houten banken en aan het topeinde stikt het naar pis. Ook kwam er nog een stomdronken rus tegenover me zitten die wil praten maar geen Engels kan. Hij flikkerde nog een keer tegen het raam aan en lag ook al een keer bijna over de vloer. Totaal iets van 1,5 uur in die trein gezeten, lang zat.
Na het metro’tje was het half 12 dat ik in het appartement was, chistian was ant zuipen in de stad, maar ik vond het wel mooi geweest, ik ga niet meer heen. Volgend weekend weer.
Die zondag niet veel gedaan, christian lag de halve dag in bed te rotten, en ik btje klooien opt internet.
Maandag kwam rik (directeur van sbg) even kijken op een paar bedrijven (samen met christian). Toen was ik dus een paar dagen alleen (redmar is afgelopen vrijdag weggegaan). Maar ik had olga nog, Russische meid op kantoor die een jaartje in Enschede heeft gestudeerd, zij kan ook Nederlands.
Zij kan ook de gevleugelde uitspraak be-amen “in Rusland is alles verboden, maar alles kan”. Alles kan als je alle papieren voor elkaar hebt. Heb je geen papieren, dan is alles verboden. (even een quote ’je derin gooien, breekt zo lekker het verhaal)

Deze week hele poos ant klooien geweest met het track en trace, wou allemaal voor geen meter. Hele tijd mailen en bellen, want dat hele platform is nog niet klaar. Wat een gedoe allemaal, zorg gvd dat de bende voor elkaar is voordat er wat verkocht wordt. Nja,
Woensdagavond kwamen rik en christian weer terug van de roadtrip. Donderdag op kantoor heeft rik me nog een beetje geholpen met het T en T. Onder gecontroleerde omstandigheden kwamen er nog steeds foute waarden binnen. Aan het eind v/d kwam hij op de oplossing. Er lopen waarschijnlijk 2 verschillende circuits in de auto. 1 voor de algemene dingen (massa aan chassis) en een andere waar de brandstofsensor op aangesloten is. De oplossing lijkt nu dus te zijn om die massa’s met elkaar te koppelen. In de testopstelling op kantoor werkte dit.

Dus, zover ben ik nu. Morgen de VW en de Landcruiser nog maar een keer goed aansluiten en hopen dat het ergens op lijkt. Ook komt er morgen nog een kerel langs die wat gaat vertellen over weerstations en pivotmonitoring volgens mij. We zullen zien.

Tis toch weer redelijk lang verhaaltje geworden, maar ’s avonds typt het zo lekker weg.